Na een korte vakantie kom ik weer thuis. Terug in de realiteit. Het nieuws praat me bij over corona. Ik lees berichten uit verschillende hoeken en met name het interview met Li Edelkoort raakt een snaar (leestip!). Het gaat over het grotere plaatje. De blanke pagina die het virus biedt.
Wist je dat de lucht boven China al schoner is sinds de corona-maatregelen? Hoe lastig en financieel desastreus ook, we leren in heel korte tijd meebewegen, anders organiseren en opnieuw verbinden met onze basis (familie, natuur en cultuur). Getroffenen delen berichten over de positieve effecten die de lockdown heeft: fijner gezinsleven, meer aandacht en waardering voor de natuur (door minder verkeer horen ze daar ineens weer vogels zingen) en een natuurlijk(er) ritme met meer ruimte voor sporten, lezen en lunchslaapjes.
Het lijkt erop dat corona de resetknop is waar we wel naar verlangen maar die we zelf niet durfden in te drukken. De natuur helpt ons een handje, zoals ze zichzelf altijd in balans zal willen brengen. Ik word er eigenlijk wel enthousiast van, wat een bijzondere tijd is dit.